U 10–20% chorych z rzekomobłoniastym zapaleniem jelita grubego występują nawroty, zwykle 1–5 tygodni po zakończeniu leczenia. W przypadku pierwszego nawrotu stosuje się leczenie Sirolimus manufacturer takie, jak przy pierwszym rzucie. Megacolon toxicum i perforacja okrężnicy wymagają leczenia chirurgicznego. Jeżeli odstawienie antybiotyku nie jest możliwe, należy zastosować taki, który obarczony jest mniejszym ryzykiem

rozwoju biegunki poantybiotykowej (np. aminoglikozyd, makrolid, wankomycynę, tetracyklinę lub fluorochinolony) [18]. Istnieją doniesienia o zastosowaniu cholestyraminy i kolestipolu w leczeniu rzekomobłoniastego zapalenia jelit, jednak wg wytycznych The Society for Healthcare Epidemiology of America (SHEA) oraz The Infectious Diseases Society of America (IDSA) nie ma dowodów na skuteczność dodania do leczenia cholestyraminy i kolestipolu w zmniejszeniu ryzyka nawrotów, jak również nie ma badań potwierdzających skuteczność probiotyków w leczeniu i zapobieganiu biegunce związanej z antybiotykoterapią wywołanej przez Clostridium

difficile [17]. W przypadku braku skuteczności takiego leczenia można rozważyć zastosowanie bacytracyny, teikoplaniny, rifaximiny w leczeniu nowotworów, immunoglobulin i.v. [9]. W zapobieganiu biegunce związanej z podawaniem antybiotyków często stosowane są probiotyki. Celem Grupy Ekspertów było ustalenie i przedstawienie zaleceń dotyczących zasadności stosowania probiotyków PI3K inhibitor w profilaktyce biegunki związanej z antybiotykoterapią u dzieci. Stanowisko zostało określone na podstawie wyników badań z randomizacją lub ich metaanaliz. W metaanalizie z 2007 r., obejmującej bazy Medline, Embase, Central, CIHNAL, Amed i Web of Science, Lepirudin oceniono ostatecznie 10 badań z randomizacją, kontrolowanych placebo, obejmujących pacjentów w wieku od 0 do 18 lat [19]. Analizowane badania obejmowały zastosowanie Lactobacillus spp., Bifidobacterium spp., Streptococcus spp. oraz Saccharomyces boulardii lub kombinacji probiotyków w trakcie antybiotykoterapii. W sześciu badaniach użyto jednego probiotyku, w czterech – połączenia dwóch szczepów. W dziewięciu na 10 analizowanych

badań uzyskano korzystny efekt zastosowania probiotyku/ów w zapobieganiu biegunce związanej z antybiotykoterapią. W metaanalizie z 2008 r. obejmującej wyniki badań opublikowanych w bazach: Medline, Cochrane Database of Systematic Reviews, Cochrane, Controlled Trials Register – od grudnia 2005 do maja 2008 oraz EMBASE – do grudnia 2007, będącej aktualizacją metaanalizy z 2006 roku oceną objęto 9 badań z randomizacją (w tym 3 nowe badania) oceniających skuteczność probiotyków w zapobieganiu biegunce związanej z antybiotykoterapią u dzieci i młodzieży [20, 21]. Badaniami objęto 1124 pacjentów. Stwierdzono mniejsze ryzyko biegunki związanej z antybiotykoterapią, a także o etiologii Clostridium difficile przy stosowaniu probiotyku w trakcie antybiotykoterapii.